Πολλές φορές διαβάζουμε για τον προφήτη Ιεζεκιήλ και τα περίεργα πράγματα που περιέγραψε που με τα σημερινά μάτια μας φαίνεται ώς μια κλασσική εμπειρία επαφής 3ου τύπου ή μήπως όχι;
Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Ποιός ήταν: Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ ήταν ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Γεννήθηκε στην Ιουδαία το 620 π.Χ. Ήταν γιος ιερέα και ο ίδιος διετέλεσε ιερέας στον Ναό το Σολομώντα.
Έζησε τον καιρό του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα και το όνομά του σημαίνει “ο Θεός είναι δυνατός” ή “Εκείνος που ο Θεός δυναμώνει”.
Τι έγραψε:
“και παρετήρησα και είδα βίαιον ανεμοστρόβιλον, που εσαρωνε τα πάντα, να κατέρχεται από τον βορράν και μέσα εις αυτόν ήτο ένα μεγάλο νέφος. Γυρω από αυτό υπήρχεν ένα πυρ, που αστραποβολούσε, εις δε το κέντρον αυτού υπήρχε κάτι, που ωμοίαζε με ήλεκτρον ευρισκόμενον εντός του πυρός, το οποίον και εφεγγοβολούσεν.
Εις το μέσον δε αυτού υπήρχον ωσάν ομοιώματα τεσσάρων ζώων, τα οποία είχαν την εξής εμφάνισιν· Η μορφή των ήτο ωσάν μορφή ανθρώπων.
Το καθένα από αυτά είχε τέσσερα πρόσωπα και τέσσαρας πτέρυγας.
Τα πόδια των όρθια, όπως των ανθρώπων, ήσαν πτερωτά. Εσπινθηροβολούσαν, όπως ο απαστράπτων γυαλισμένος χαλκός, αι δε πτέρυγες των ήσαν ελαφραί και ταχυκίνητοι.
Κατω από τας πτέρυγάς των και εις τα τέσσερα μέρη είχαν χέρια όμοια προς τα χέρια του ανθρώπου, δύο εις κάθε ώμον. Τα πρόσωπά των ήσαν τέσσαρα και δεν εστρέφοντο καθώς εβάδιζαν, αλλά το καθένα εβάδιζε κατ’ ευθείαν εμπρός, κατά πρόσωπον.
Ως προς δε την μορφήν των προσώπων των και τα τέσσαρα είχαν πρόσωπον ανθρώπου και πρόσωπον λέοντος εκ δεξιών, πρόσωπον μόσχου από τα αριστερά και πρόσωπον αετού όπισθεν.
Δυο από τας πτέρυγάς των ήσαν απλωμέναι επάνω από τα τέσσερα έμψυχα αυτά ζώντα όντα, και ηνούντο μεταξύ των εις τα άκρα. Αι δε δύο άλλαι πτέρυγες εσκέπαζον το έμπροσθεν μέρος του σώματός των.
Καθένα από τα ζώντα όντα, προς οιανδήποτε κατεύθυνσιν και αν επορεύετο, επορεύετο πάντοτε κατά την κατεύθυνσιν ενός εκ των προσώπων του· όπου δε το πνεύμα επορεύετο, επορεύοντο και εκείνα, χωρίς να στρέφουν αριστερά η δεξιά.
Ανάμεσα δε εις τα ζώα αυτά εφαίνετο κάτι σαν αναμμένοι άνθρακες, που εκαίοντο, ώσαν συστρεφόμεναι φλόγες ανάμεσα εις τα ζώα αυτά. Και το πυρ αυτό ακτινοβολούσε φως. Εξεπορεύετο από το πυρ λάμψις ζωηρά, ωσάν της αστραπής.
Και ιδού είδον, ότι πλησίον των τεσσάρων αυτών ανθρωπίνων ζώντων ομοιωμάτων υπήρχε και ένας τροχός στηριζόμενος στο έδαφος.
Και η μορφή και η εμφάνισις των τροχών αυτών ήτο ωσάν από πολύτιμον λίθον θαρσείς. Οι τέσσαρες αυτοί τροχοί ήσαν όμοιοι μεταξύ των, η δε κατασκευή των ήτο τοιαύτη, ώστε ο ένας ο τροχός ήτο εντός του άλλου εις σχήμα σταυρού.
Οταν επροχωρούσαν επορεύοντο προς τας τέσσαρας πλευράς των, χωρίς να στρέφουν καθώς προχωρούσαν.
Και δεν έστρεφαν τα όντα αυτά καθώς προχωρούσαν ούτε τα σώματα των. Το ύψος δε αυτών ήτο πολύ μεγάλο. Παρετήρησα και είδα με έκπληξίν μου, ότι τα σώματα των τεσσάρων αυτών ανθρωπίνων ομοιωμάτων ήσαν κύκλω γεμάτα οφθαλμούς.
Οτε τα υπερφυσικά αυτά ζώντα όντα επορεύοντο στο έδαφος, έτρεχαν και οι τροχοί πλησίον αυτών. Οταν αυτά ανήρχοντο επάνω από την γην, ανέβαιναν μαζή των και οι τροχοί.
Οπου κατηυθύνετο η νεφέλη, εκεί επορεύετο και το πνεύμα. Εκεί μαζή επορεύοντο τα ζώα και οι τροχοί, οι οποίοι και υψώνοντο μαζή των. Τούτο δέ, διότι υπήρχε πνεύμα ζωής στους τροχούς, το οποίον και τους εκίνει.
Οταν τα υπερφυσικά αυτά όντα επορεύοντο εις την γην, μαζή των επορεύοντο και οι τροχοί. Οταν αυτά ίσταντο, εσταματούσαν και εκείνοι. Οταν αυτά επετούσαν και ανέβαιναν επάνω από την γην, ανέβαιναν μαζή με αυτά και οι τροχοί, διότι υπήρχε πνεύμα ζωής στους τροχούς.
Επάνω δε από την κεφαλήν των υπερφυσικών και παραδόξων αυτών ζώντων όντων, υπήρχε κάτι, που ωμοίαζε με το στερέωμα του ουρανού. Κατι διαφανές και λάμπον ωσάν κρύσταλλον, το οποίον ηπλώνετο επάνω από τας πτέρυγάς των.
Ετσι δε κάτω από το ουράνιον αυτό στερέωμα υπήρχον απλωμέναι αι δύο πτέρυγες των ζώντων αυτών όντων, αι οποίαι ήγγιζον η μία την άλλην. Αι δε δύο άλλαι πτέρυγες ήσαν αναδιπλωμέναι και εκάλυπτον τα σώματα αυτών.
Καθώς δε εκείνα επορεύοντο, ήκουα την βοήν των πτερύγων των ωσάν ύδατα καταρράκτου, που πίπτουν μετά πατάγου. Οταν τα υπερφυσικά αυτά όντα εσταματούσαν, έπαυε και η βοή των πτερύγων των.
Και ιδού, ηκούσθη φωνή, που προήρχετο από το στερέωμα, το επάνω από τας κεφαλάς των.
Και επάνω στο ωσάν ουρανόν αυτό στερέωμα υπήρχε κάποιο πράγμα λαμπρόν, όπως ο σάπφειρος, εις σχήμα θρόνου και επάνω στο ομοίωμα αυτό του λαμπρού θρόνου εκάθητο κάποιος, που είχε μορφήν ανθρώπου.“
Υπογράμμισα όσα μου φαίνονται εντυπωσιακά.
Η εμπειρία του ήταν παραίσθηση; Φαντασία ή προμελετημένη ιστορία για να δικαιολογήσει τα λόγια του θεού προς τους Ισραηλίτες;
Μπορεί. Αλλά αυτό που μας κάνει να αναρωτιώμαστε μέχρι σήμερα είναι πώς θα μπορούσε κάποιος άνθρωπος της εποχής του, με ανώτερη τεχνολογία αυτή των αρμάτων, να σκεφτεί πράγματα που αντιστοιχούν σε τεχνολογίες του σήμερα.
Διότι η περιγραφή του νέφους που καταβαίνει από τον ουρανό μοιάζει ακριβώς με ένα σκάφος με κινητήρα καύσης που εκτελεί κάθετη προσγείωση.
Άρα είχε οράματα από το μέλλον ή υπήρξε μάρτυρα κάποιας χοροχρωνικής ανωμαλίας;
Θα μπορούσαν να είναι εξωγήινοι; Μάλλον όχι γιατί όσαν γνωρίζουμε μέχρι στιγμής δεν συνάδουν με οχήματα κάνουν θόρυβο και πετάνε φωτιές.
Μήπως ήταν οι Ultra Terrestial με την τότε τεχνολογία τους;
(Για την υπόθεση των Ultra Terrestial θα αναφερθώ σε επόμενο άρθο)
Το μόνο συμπέρασμα που καταλήγουμε είναι πώς όσο ερευνάμε όλες αυτές τις παράξενες περιπτώσεις δημιουργούνται πολλά περισσότερα ερωτήματα και κενά στη γνώση μας, από όσα είχαμε εξαρχής.
Κι αυτό από μόνο του κάνει την αναζήτησης της αλήθειας ακόμη πιο συναρπαστική. Δε συμφωνείτε;
