Σε μια ερημωμένη γωνιά του δυτικού Καζακστάν, εκεί όπου ο άνεμος ψιθυρίζει αρχαία μυστικά και ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει, απλώνεται μια τοποθεσία που προκαλεί δέος και απορία: η Κοιλάδα Torysh — ή αλλιώς, η Κοιλάδα των Σφαιρών.
Δεκάδες, εκατοντάδες τεράστιες λίθινες σφαίρες, άλλες ημικατεστραμμένες, άλλες ανατριχιαστικά τέλειες, είναι διάσπαρτες σε μια άνυδρη πεδιάδα. Σαν απομεινάρια από μια τιτάνια σύγκρουση θεών ή απολιθωμένα ίχνη ενός πολιτισμού που χάθηκε προτού καν καταγραφεί στην Ιστορία. Η πιο μεγάλη φτάνει τα τέσσερα μέτρα σε διάμετρο — ένα βουβό μνημείο μιας εποχής που κανείς δεν θυμάται.
Οι επιστήμονες μιλούν την πιο λογική εξήγηση: κονκρετίτες, γεωλογικοί σχηματισμοί ηλικίας έως και 180 εκατομμυρίων ετών, γεννημένοι στα βάθη προϊστορικών ωκεανών. Μα όσο και αν προσπαθεί η επιστήμη να φωτίσει το σκοτάδι, η φύση αντιστέκεται. Η απομόνωση της κοιλάδας, οι αντίξοες συνθήκες και η παντελής έλλειψη ανθρώπινης παρουσίας διατηρούν το μυστήριο άθικτο, σχεδόν ιερό.
Κάποιοι λένε πως οι πέτρες αυτές είναι μηνύματα. Μηνύματα από κάτι πέρα από τον άνθρωπο. Άλλοι πιστεύουν πως είναι έργο εξωγήινων, ή αποδείξεις μιας λησμονημένης, υπερτεχνολογικής φυλής. Κι ενώ οι απαντήσεις χάνονται στην έρημο, το μόνο βέβαιο είναι το εξής: η κοιλάδα Torysh δεν είναι απλώς ένα γεωλογικό φαινόμενο. Είναι ένας τόπος-πρόκληση για την ανθρώπινη φαντασία.
