Στα βάθη των αιώνων, μια ιστορία σφραγισμένη στο ξύλο, μια θυσία χαραγμένη στην ψυχή. Ο Σταυρός, σύμβολο βαρύ, σημάδι αβάσταχτο, υψώνεται αγέρωχος, αιώνιο μνημείο της αγάπης και του πόνου.
Πάνω του, ο Ιησούς, Υιός και Θεός, αγκάλιασε το μαρτύριο, νίκησε τον θάνατο, χάρισε την ελπίδα. Το ξύλο, κάποτε όργανο τιμωρίας, έγινε φάρος σωτηρίας, σύμβολο εξιλέωσης.
2000 χρόνων, ψίθυροι για κομμάτια αυτού του ξύλου, λείψανα ιερά, σκορπισμένα σε γωνιές του κόσμου. Φέρουν άραγε την αύρα του Γολγοθά; Κρατούν ζωντανή τη μνήμη της θυσίας;
Η επιστήμη αμφισβητεί, η πίστη υμνεί. Για κάποιους, απλά ξύλο, για άλλους, θρησκευτικό τεχνούργημα. Ποιά η αλήθεια; Ίσως η απάντηση να μην έχει σημασία.
Σημασία έχει η αίσθηση, η πίστη που ζει στις καρδιές. Ο Σταυρός, σύμβολο αδιαμφισβήτητο, αγγίζει ψυχές, ξυπνά συναισθήματα, φέρνει ελπίδα.
Είτε κομμάτια του σώζονται, είτε όχι, ο Σταυρός υψώνεται αιώνια, σύμβολο θυσίας, αγάπης, και λύτρωσης. Στις καρδιές των πιστών, ζει ατόφιος, ζωντανός, υπενθύμιση της σωτηρίας που χαρίστηκε.
Πέρα από ιστορικές έρευνες και θεολογικές διαμάχες, ο Σταυρός παραμένει σύμβολο πίστης, ελπίδας και αγάπης. Μια υπενθύμιση για το μεγαλείο της θυσίας, για τη δύναμη της πίστης, για την αιώνια νίκη του φωτός εναντίον του σκότους.
