Ανάμεσα στο χρονικό διάστημα όπου οι ωκεανοί παρανομίας κατάπιαν την Ελλάδα και των ανερχόμενων γιών του επίτιμου, υπήρχε μια εποχή που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Κρίση απλώθηκε στα λαμπερά βασίλεια της Ευρώπης σαν άλλη πληγή των Φαραώ.
Τότε ήρθε ο Ράγκαρντσον (γνωστός και σαν Μήτσος) από τον βορρά – μαύρα μαλλιά, βλοσυρό βλέμμα, με μπύρα στο χέρι και το σπαθί στην πλάτη, έτοιμος να χλευάσει τους πάντες και να μελαγχολήσει για τη μοίρα του. Μοναδικός του στόχος να πατήσει τα έδρανα της Βουλής κάτω από τα σανδάλια του.
Περπάτησα στους δρόμους της πόλης μας και είδα. Και αυτά που αντίκρισα με έβαλαν σε σκέψεις. Και αυτές οι σκέψεις καταγράφονται εδώ χωρίς καμία συστολή…
Στη χαμένη μου πατρίδα ήμασταν φτωχοί… Στη χαμένη μου πατρίδα δεν είχαμε πολυτέλειες και σύγχρονα κινητά… Μα δε θα έβλεπες ΠΟΤΕ κανένα συνάνθρωπό μας, ακόμη και αν ήταν ορκισμένος εχθρός μας, να αναζητά την τροφή του στα σκουπίδια! Ναι, και στη δική μου πατρίδα πέθαιναν από πείνα και ασιτία. Μα αυτό γινόταν μόνο σε μέρες πολέμου. ΠΟΤΕ δε θα αφήναμε τους συνανθρώπους μας να χάσουν την ελπίδα τους και να μαραζώσουν. Τα παιδιά μας δε λερώνονται με τα αποφάγια των άλλων, δε λιποθυμάνε στα σχολεία, ούτε πεθαίνουν από αφαγία! Στη δική μου χώρα μοιράζουμε το φαγητό σε ίσες μερίδες , όσοι και αν είμαστε. Αν ήταν να πεθάνουμε, θα το κάναμε όλοι μαζί!
Βλέπω ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, και όχι ζώα, να σκαλίζουν στους κάδους με τα σκουπίδια. Βλέπω άστεγους να αναζητούν κάποιο παγκάκι να περάσουν το βράδυ τους. Κι ας θυμίζει η θερμοκρασία την παγωμένη πατρίδα μου ή τη νότια μεγάλη έρημο. Προσπάθησα να βοηθήσω πλάσματα και τα βρήκα παγωμένα και νεκρά. Συλλογίστηκα: Άραγε ποια ήταν η τελευταία τους σκέψη; Γιατί δεν άναψαν φωτιά στην πλατεία; Γιατί δεν έκαψαν τον πολιτισμό; Ή μήπως ο πολιτισμός έσβησε τη δική τους φλόγα;
Αναρωτιέμαι. Εσύ θα άφηνες το παιδί σου να ψάξει στα σκουπίδια για το φαγητό του; Και όλοι αυτοί που αναζητούν την τροφή τους στα σκουπίδια σου, δεν έχουν έναν δικό τους άνθρωπο να τους δώσει ένα πιάτο φαί; Και εσύ, πριν πετάξεις τα αποφάγια σου στον κάδο, σκέφτηκες πως ίσως κάποιος τα χρειάζεται; Λέτε εμάς Βάρβαρους, μα αυτό που αντικρίζω εδώ είναι άδεια κουφάρια απελπισμένων ανθρώπων. Κανένας Βάρβαρος δε θα άφηνε τον εαυτό του να χάσει την ελπίδα. Γιατί, αν ο άνθρωπος χάσει την ελπίδα του, είναι νεκρός. Προτιμώ λοιπόν να είμαι Βάρβαρος από το να αποτελώ μέρος του πολιτισμού σας!
Μήτσος ο Βάρβαρος

Εκδόσεις Allbooks
Θέλεις να εκδόσεις το δικό σου βιβλίο; Έλα στις εκδόσεις μας!
Ξεκάθαρη συμφωνία μόνο με πλεονεκτήματα!