Στον κόσμο υπάρχουν οι αγωγοί και τα νερά. Οι αγωγοί δημιουργούν ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστούν τα νερά για δική τους ικανοποίηση. Τα νερά είναι ολογράμματα και κάθε φορά που ολοκληρώνεται μια ιστορία οι μνήμες τους διαγράφονται. Ένα από τα νερά είναι η Κλάρα η οποία διεκδικεί δικαιώματα για τους ομοίους της και μια πάλη επιβίωσης ξεκινάει ανάμεσα σε αγωγούς και νερά.
«Θα ανακαλύψεις και άλλες σου δυνατότητες σιγά σιγά» του είπα και έπειτα συμπλήρωσα «Πρέπει να κρατήσουμε αναμνήσεις. Μόνο έτσι θα ξέρουμε ποιοι είμαστε».
«Δηλαδή οι τωρινές αναμνήσεις μας δεν ισχύουν; Οι γονείς μου δεν σκοτώθηκαν σε τροχαίο;»
«Σε όλους μας έτσι λένε. Το ίδιο παραμύθι. Οι γονείς σου όμως δεν σκοτώθηκαν σε τροχαίο γιατί πολύ απλά δεν έχεις γονείς. Οι αναμνήσεις σου είναι φυτευτές. Είμαστε ολογράμματα. Τέλεια κατασκευασμένα ομοιώματα ανθρώπων που εξυπηρετούν τις ζωές των αγωγών. Τις αρρωστημένες τους σκέψεις».
Η Ιωάννα Χατζηαντωνίου γεννήθηκε στην Ρόδο όπου και μεγάλωσε. Η ζωή στο νησί την έκανε να έχει ανοιχτούς ορίζοντες και να αγαπήσει την θάλασσα. Σπούδασε ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε ειδίκευση στην συστημική ψυχοθεραπεία. Η σχέση της με το γράψιμο ξεκίνησε από μικρή ηλικία αρχικά γράφοντας εφηβικά στιχάκια σε τετράδια και έπειτα ολοκληρωμένα διηγήματα. Το αντικείμενο των σπουδών της επηρέασε σημαντικά τον τρόπο γραφής της. Η «Λίμνη της Θλίψης» είναι το πρώτο της ολοκληρωμένο μυθιστόρημα. Στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με την ζωγραφική και την φωτογραφία. Ζει και εργάζεται στους Μολάους Λακωνίας, είναι παντρεμένη και πολύ φιλόζωη.
