Σε ένα αέναο θέατρο ψυχής, δύο δρώμενα ξεδιπλώνονται, σκιαγραφώντας εύθραυστες ισορροπίες στην εύφορη γη της ευτυχίας. Ναρκισσιστές και ψυχοπαθείς, δύο πρόσωπα με μάσκες αδιαφορίας, σκιαγραφούν με τα βήματά τους διαφορετικά μονοπάτια προς την πολυπόθητη ευδαιμονία.
Ναρκισσιστές: Πλάσματα ματαιότητας, αιχμάλωτοι ενός καθρέφτη που αντανακλά μια ψευδαίσθηση τελειότητας. Η δίψα τους για θαυμασμό και αναγνώριση τροφοδοτείται από χειροκροτήματα και επιβεβαιώσεις, χτίζοντας ένα κάστρο ευτυχίας εύθραυστο, έρμαιο των διαθέσεων και των κριτικών.
Ψυχοπαθείς: Δεινά αρπακτικά, θηρευτές σε ένα παιχνίδι εξουσίας και ελέγχου. Η ευτυχία τους χορεύει στον ρυθμό της νίκης, στο άγγιγμα της κυριαρχίας, σμιλεμένη από ρίσκο και उत्तेजना, χωρίς ίχνος τύψεων ή ηθικών φραγμών.
Η ευτυχία: Για τους ναρκισσιστές, άνθος που ανθίζει μόνο υπό το ζεστό φως της εξωτερικής επικύρωσης. Νιώθουν πληρότητα όταν πλέουν σε κύματα θαυμασμού, όταν η ματιά του κόσμου εστιάζει στην τεχνητή τους λάμψη. Κάθε ψήγμα κριτικής, κάθε σκιά αμφισβήτησης, σκοτεινιάζει τον ουρανό τους, ρίχνοντας τους σε άβυσσους ματαιότητας.
Για τους ψυχοπαθείς, η ευτυχία ορίζεται από κανόνες δικούς τους, άσχετους με κοινωνικές νόρμες ή ηθικές δεσμεύσεις. Η ικανοποίηση από την επίτευξη στόχων, η αίσθηση κυριαρχίας και η γοητεία του απαγορευμένου υφαίνουν τον μανδύα της δικής τους ευδαιμονίας.
Στο τέλος του δρόμου: Ο ναρκισσιστής, έρμαιο της ματαιότητας, βιώνει μια ευτυχία φευγαλέα, αιχμάλωτη στις κρίσεις και τα βλέμματα των άλλων. Ο ψυχοπαθής, βασιλιάς σε ένα βασίλειο σκιών, χτίζει μια ευτυχία σκοτεινή, αδιαφορώντας για ηθικές αλυσίδες.
