Το παράδοξο της μεταλλικής μάζας κάτω από τον μεγαλύτερο κρατήρα του φεγγαριού υπάρχει γιατί είναι πέντε φορές μεγαλύτερη από το μεγάλο νησί της Χαβάης και σύμφωνα με μια νέα μελέτη από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Baylor, θα μπορούσε να περιέχει μέταλλα που έχουν απομείνει από μια πρόσκρουση αρχαίου αστεροειδούς, με βάρος περίπου 2.2δισ τόνους.
Βρίσκεται 180 μίλια κάτω από τη λεκάνη του Νότιου Πόλου-Aitken – έναν από τους μεγαλύτερους κρατήρες πρόσκρουσης του ηλιακού συστήματος και τον παλαιότερο της Σελήνης, με πάνω από 4 δισεκατομμύρια χρόνια – ένα τεράστιο βαθούλωμα που εκτείνεται περίπου 1.550 μίλια στην μακρινή πλευρά του φεγγαριού. (Είναι επίσης όπου η Κίνα προσελήνωσε το σεληνιακό ρόβερ Chang’e 4 τον Ιανουάριο.)
Δημοσιεύοντας στο Geophysical Research Letters, οι επιστήμονες του Baylor έχουν δύο θεωρίες για την προέλευση της τεράστιας υπόγειας μεταλλικής σταγόνας. Θα μπορούσε να είναι τα υπολείμματα πυκνών οξειδίων που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, όταν η επιφάνεια της σελήνης ήταν ένας ωκεανός από μάγμα – μια θεωρία που βασίζεται στην υπόθεση της γιγαντιαίας πρόσκρουσης, όταν ένα σώμα μεγέθους του Άρη μπορεί να συγκρούστηκε σε μια Γη καλυμμένη από μάγμα , εκτινάσσοντας μάγμα σε τροχιά που έγινε η επιφάνεια του φεγγαριού. Αλλά μιλώντας με το National Geographic, η ομάδα του Baylor φαίνεται να προτιμά την ιδέα ότι η μάζα είναι το υπόλοιπο του πυρήνα σιδήρου-νικελίου ενός αρχαίου σώματος που προσέκρουσε στη σελήνη και δημιούργησε τη λεκάνη του Νότιου Πόλου-Aitken:
Ο διαστημικός βράχος που σχημάτισε τη γιγάντια λεκάνη του φεγγαριού ήταν πιθανότατα αρκετά μεγάλος ώστε να χωρίστηκε σε διαφορετικά στρώματα.
Τη μοιραία μέρα της σύγκρουσής του, η ενέργεια της πρόσκρουσης σχημάτισε έναν βαθύ κρατήρα σε σχήμα μπολ στο φεγγάρι, με τον μεταλλικό πυρήνα του σώματος, θρυμματισμένο μέσα.
Η μάζα βρέθηκε όταν η ομάδα συνδύασε δεδομένα από την αποστολή Gravity Recovery και Interior Laboratory της NASA, γνωστή ως GRAIL, με την τοπογραφία που συγκεντρώθηκε από το Lunar Reconnaissance Orbiter, ένα ρομποτικό διαστημόπλοιο που εκτοξεύτηκε από το ακρωτήριο Canaveral το 2009. Η αποστολή GRAIL εκτοξεύτηκε το 2011 και χρησιμοποίησε τη χαρτογράφηση βαρυτικού πεδίου της σελήνης για να προσδιορίσει τη σύνθεση κάτω από την επιφάνεια. Συνδυάζοντας τα δύο, η ομάδα του Baylor μπόρεσε να βρει τη μάζα που «βαραίνει την επιφάνεια της λεκάνης προς τα κάτω κατά περισσότερο από μισό μίλι».
Εκδόσεις Allbooks
Θέλεις να εκδόσεις το δικό σου βιβλίο; Έλα στις εκδόσεις μας!
Ξεκάθαρη συμφωνία μόνο με πλεονεκτήματα!
