Οι άνθρωποι προβληματίζονντια και συναρπάζονται από την ιδέα της μετενσάρκωσης εδώ και αιώνες. Αυτό αντανακλάται στις ευρέως διαδεδομένες πολιτιστικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις σχετικά με τη μετενσάρκωση.

Πώς η μετενσάρκωση υποδηλώνει την επιβίωση της συνείδησης

Η μετενσάρκωση μπορεί να θεωρηθεί ως απόδειξη της επιβίωσης της συνείδησης, καθώς υπάρχουν χιλιάδες αναφερόμενες περιπτώσεις με εντυπωσιακές ομοιότητες και συγχρονισμούς μεταξύ ενός νεκρού και του υποτιθέμενου μετενσαρκωμένου ατόμου. Ομοιότητες που θα μπορούσαν να οφείλονται στην τύχη – αλλά είναι αξιοσημείωτες και έχουν λίγες αξιόπιστες εναλλακτικές εξηγήσεις.

Επιπλέον, το μέγεθος ορισμένων περιπτώσεων και τα μοτίβα μεταξύ τους μπορεί να υποδηλώνουν ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από απλή πιθανότητα.


Πώς γίνεται η μετενσάρκωση; Διαφορετικές θεωρίες

Αν υποθέσουμε ότι η μετενσάρκωση είναι πραγματική, πώς συμβαίνει; Η μετενσάρκωση μπορεί να μην περιλαμβάνει απαραίτητα την έννοια της ψυχής. Οι Βουδιστές, για παράδειγμα, δεν πιστεύουν στις ψυχές και ωστόσο θεωρούν τη μετενσάρκωση ως κεντρική έννοια.

Ο Γουότλι Κάρινγκτον ήταν ένας ψυχολόγος ερευνητής που βρήκε μια άλλη εξήγηση. Υπέθεσε ότι το μυαλό ήταν ένα δίκτυο πακέτων ιδεών/πληροφοριών που μπορούν να ταξιδέψουν μέσα από το μυαλό γνωστά ως «psychons». Η υπόθεσή του που πρότεινε τη μετενσάρκωση θα μπορούσε να οφείλεται στο ότι οι psychons επιβίωσαν από τον φυσικό θάνατο και συνδέθηκαν με άλλα ψυχονικά συστήματα – σχεδόν σαν λογισμικό που εγκαθίσταται σε νέο υλικό.

Ο Jürgen Keil είχε παρόμοιες ιδέες. Πρότεινε ότι κατά την τελευταία φάση της ζωής, το σώμα θα μπορούσε να εκπέμπει «δέσμες σκέψης» που θα μπορούσαν να υπάρχουν ανεξάρτητα και περιστασιακά να συνδέονται με ένα νεογέννητο παιδί.

Ο Ian Stevenson, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια πίστευε ότι το λεπτό/αστρικό σώμα παίζει κρίσιμο ρόλο ως μέσο για τη μετενσάρκωση. Αναφέρθηκε σε αυτό το σώμα ως «ψυχοφόρο». Το ψυχοφόρο είναι ένα «πακέτο ταυτότητας» – σχεδόν σαν ένα πρότυπο που περιέχει μνήμες, συμπεριφορές και φυσικά χαρακτηριστικά που θα αποτυπώνονταν στο νέο άτομο.

Μια εναλλακτική άποψη προτείνεται από τον James Matlock. Πιστεύει ότι η μετενσάρκωση θα μπορούσε να μοιάζει περισσότερο με την κατοχή – το μετενσαρκωμένο μυαλό αναλαμβάνει το σώμα ενός μωρού στη μήτρα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα μια πλήρης αντικατάσταση του μυαλού του ίδιου του μωρού. Ο Matlock πιστεύει ότι οι μνήμες που είναι αποθηκευμένες στο υποσυνείδητο αναδύονται στη συνειδητή μας επίγνωση μετά την αναγέννηση ως ανάμνηση της προηγούμενης ζωής. Η αντικατάσταση της μετενσάρκωσης είναι δυνατή πριν ή μετά τη γέννηση και υποδηλώνει ότι το μυαλό ενός ατόμου μπορεί να αντικατασταθεί με το μυαλό που προσκολλάται στον αποθανόντα. Μπορεί επίσης να είναι δυνατή η προσωρινή κατοχή – η Lurancy Vennum είναι μια διάσημη υποτιθέμενη υπόθεση.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι θεωρίες που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι απλώς υποθέσεις και ότι κανείς δεν έχει ακόμη αποδείξει τον μηχανισμό πίσω από τη μετενσάρκωση.

Αναφέρθηκαν σημάδια μετενσάρκωσης

Έχουν αναφερθεί πολλά σημάδια μετενσάρκωσης. Μερικά φαινόμενα που περιγράφονται συνήθως περιλαμβάνουν:

  • Deja Vu
  • Παιδικά θαύματα
  • Σημάδια γέννησης σύμφωνα με τραυματισμούς/τρυπήματα/άλλους σωματικούς δείκτες σε προηγούμενη ζωή (ή ακόμα και σημάδια από εσοχές σχοινιών ή αναπνευστικούς σωλήνες)
  • Όνειρα εγκυμοσύνης όπου η μέλλουσα μητέρα ενημερώνεται για την προηγούμενη ταυτότητα του παιδιού
  • Αυθόρμητες ακούσιες αναμνήσεις που προκύπτουν σε κατάσταση εγρήγορσης ή όνειρα
  • Οι έγκυες γυναίκες λαχταρούν φαγητό που άρεσε στον νεκρό
  • Το παιδί συμπεριφέρεται όπως το νεκρό άτομο
  • Σχέδια ζωγραφικής
  • Όνειρα
  • Αναγνώσεις/παλινδρομήσεις της προηγούμενης ζωής (επιστημονικά τα πιο αδύναμα στοιχεία)

Συχνά απαιτείται συνδυασμός πολλών από τα παραπάνω σημάδια για να γίνουν βάσιμοι ισχυρισμοί σχετικά με την επιβίωση της συνείδησης μέσω της μετενσάρκωσης.

από το NOETIC