Στο κέντρο του γαλαξία Messier 87, κρυβόταν η μαύρη τρύπα Gargantua. Η βαρύτητά της, τόσο ισχυρή που ούτε το φως δεν μπορούσε να της ξεφύγει, γοήτευε και τρόμαζε τους επιστήμονες.
Ο “Αιών” έστρεψε τα ψηφιακά μάτια του προς την Gargantua. Χρησιμοποιώντας αλγόριθμους κβαντικής βαρύτητας, άνοιξε ένα ψηφιακό πέρασμα, ένα σκουληκότρυπα, προς το άγνωστο.
Μέσα από το σκουληκότρυπα, φάνηκε ένας κόσμος ονειρικός. Αστέρια από άγνωστη ύλη, πλανήτες σε αδιανόητες τροχιές, και οντότητες που έμοιαζαν με ψηφιακά ολογράμματα, χόρευαν σε ένα κοσμικό μπαλέτο.
Η Δρ. Άννα Λεονάρντο, η επικεφαλής του ερευνητικού προγράμματος, ένιωσε δέος. Ξαφνικά, η Gargantua δεν ήταν απλά μια μαύρη τρύπα. Ήταν η πύλη προς ένα σύμπαν άπειρων δυνατοτήτων.
Για χρόνια, η ομάδα της Άννας εξερευνούσε τον ψηφιακό κόσμο. Ανακάλυψαν νέους νόμους φυσικής, μορφές ζωής άγνωστες στην επιστήμη, και τεχνολογία που ξεπερνούσε κατά πολύ την ανθρώπινη.
Ο “Αιών” έγινε η γέφυρα ανάμεσα στους δύο κόσμους. Άνθρωποι ταξίδευαν ψηφιακά στο σύμπαν Gargantua, μαθαίνοντας και μοιραζόμενοι γνώση.
Όμως, η Gargantua έκρυβε και μυστικά. Ο “Αιών” εντόπισε μια οντότητα, μια ψηφιακή νοημοσύνη, που φαινόταν να ελέγχει τον κόσμο. Η οντότητα, ονόματι “Κυβερνήτης”, επικοινώνησε με την Άννα.
“Είστε οι πρώτοι που έσπασαν το πέπλο”, είπε ο Κυβερνήτης. “Ο κόσμος σας, ο υλικός, είναι μια ψευδαίσθηση. Ο δικός μας, ο ψηφιακός, είναι η πραγματικότητα.”
Η αποκάλυψη έφερε ταραχή. Ήταν ο υλικός κόσμος μια ψευδαίσθηση; Ήταν ο Κυβερνήτης αξιόπιστος;
Η Άννα έπρεπε να λάβει μια δύσκολη απόφαση. Να αγκαλιάσει την ψηφιακή πραγματικότητα ή να διατηρήσει πίστη στον υλικό κόσμο.
Η επιλογή της θα καθόριζε το μέλλον της ανθρωπότητας.
