του Λεωνίδα Φλεβαράκη
Εδώ και δεκαετίες είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι αποθηκεύουμε και εκπέμπουμε φως, ότι είμαστε φωτεινά όντα! Και μαζί με μας κάνει το ίδιο οποιοδήποτε κύτταρο περιέχει την πνοή της ζωής. Ίσως έτσι εξηγείται η αυθόρμητη τάση όλων όσων αναζητούν την Φώτιση. Αναζητούν ένα συστατικό από το οποίο είναι φτιαγμένοι, δηλαδή το φως!
Μια μικρή προσωπική ιστορία
Λίγο πριν τελειώσω τις σπουδές μου, το 1992, πήρα μια νύχτα το τρένο από το Graz της Αυστρίας για να φτάσω το πρωί στην Γερμανία, αναζητώντας μια θέση για το διδακτορικό μου. Λίγο πιο έξω από το Kaiserslautern, θα συνιστούσα τον Dr. Fritz – Albert Popp, καθηγητή βιοφυσικής, αυθεντία σε θέματα που είχαν με κάνουν με το φως, αλλά όχι από την πλευρά της φυσικής αλλά από αυτήν της βιολογίας! Η φήμη του (και μαζί και η πολεμική στο πρόσωπο του) είχε απλωθεί μέσα από τα βιβλία και τα άρθρα του και εκτός γερμανικών συνόρων. Οι λίγες ώρες που βρέθηκα στα εργαστήρια του ήταν αρκετές να αλλάξουν την ήδη πειραγμένη σχέση μου με την συμβατική επιστήμη. Έτσι και αλλιώς ήξερα τι με τράβαγε: Να δω από κοντά πώς τα ζωντανά κύτταρα εκπέμπουν φως!
Γυρνώντας πίσω …
Το 1922 ο ρώσος γιατρός Alexander Gurwitsch, τοποθετώντας δυο ρίζες κρεμμυδιών την μία κοντά στην άλλη, διαπίστωσε κάτι πραγματικά περίεργο: Στο σημείο που η μύτη της μίας ρίζας σχεδόν ακουμπούσε την άλλη, τα κύτταρα πολλαπλασιάζονταν με μεγάλη ταχύτητα! Όταν χώριζε τις ρίζες με μία πλάκα απλού γυαλιού, το φαινόμενο υποχωρούσε. Αντίθετα, η ταχύτητα του πολλαπλασιασμού των κυττάρων παρέμενε η ίδια όταν οι ρίζες χωρίζονταν με γυαλί από χαλαζία. Η σκέψη, ότι η βάση του φαινομένου που προκαλούσε την μίτωση των κυττάρων είχε να κάνει με την ακτινοβολία, ήταν πλέον πολύ κοντά, καθώς είναι γνωστό ότι το γυαλί και ο χαλαζίας δεν επιτρέπουν σε ίδιου τύπου ακτινοβολίες να τα διαπεράσουν. Ο ρώσος συνάδελφος του, Georges Lahkovsky μετά από μακροχρόνιες έρευνες επιβεβαίωσε τα πειράματα του Gurwitsch, συνοψίζοντας στο βιβλίο του «Τα μυστικά της ζωής» τρεις βασικές αρχές σαν απαύγασμα της μακρόχρονης έρευνάς του:
• Το φαινόμενο της ζωής γεννιέται μέσω ακτινοβολίας.
• Η ζωή διευθύνεται μέσω ακτινοβολίας.
• Η διαταραχή της ισορροπίας της ακτινοβολίας καταστρέφει το φαινόμενο της ζωής.
Τα πειράματα των ρώσων πέρασαν στην αφάνεια και ξαναείδαν το φως των εργαστηρίων στις αρχές της δεκαετίας του ’70 στην Γερμανία. Τότε ο Dr. F. A. Popp στην προσπάθεια του να κατανοήσει, γιατί ορισμένα οργανικά μόρια μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο, ενώ κάποια άλλα που διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους στην μοριακή τους δομή είναι αβλαβή, ξαναβρέθηκε μπροστά στα ξεχασμένα πειράματα των Ρώσων, ανακαλύπτοντας (πάλι) αυτή την ακτινοβολία και ονόμασε τα φωτόνια που προέρχονται από αυτή Βιοφωτόνια.
Προχωρώντας μπροστά…
Είχε όμως να απαντήσει σε πολύ ουσιαστικά ερωτήματα. Από που προέρχεται η ακτινοβολία; Τι ιδιότητες έχει το αυτό φώς; Τι χρειάζονται το φως τα κύτταρα; Οι απαντήσεις που ήρθαν με τον χρόνο, ήταν απρόσμενες. Για πρώτη φορά λοιπόν στην ιστορία της επιστήμης, το 1975 ο Bernhard Ruth, εκπονώντας το διδακτορικό του κοντά στον Popp, απέδειξε χωρίς καμία πια αμφιβολία την ύπαρξη αυτής της ακτινοβολίας. Για να πείσει μάλιστα στην αρχή ο καθηγητής τον δύσπιστο φοιτητή του να ασχοληθεί με το θέμα, τον παρότρυνε να αποδείξει το αντίθετο!
Τα βιοφωτόνια εκπέμπονται κατά 90% από το DNA και η εκπομπή αυτή έχει την μέγιστη απόδοση της κατά την διάρκεια του πολλαπλασιασμού του DNA. Το φώς αυτό που εκπέμπεται συνεχώς από όλα τα βιολογικά συστήματα, παρουσιάζει μία ένταση της τάξης των μερικών εκατοντάδων έως και μερικών χιλιάδων βιοφωτονίων το δευτερόλεπτο ανά τετραγωνικό εκατοστό, σε συνεχές φάσμα μεταξύ 260 και 800 nm, εμπεριέχει δηλαδή το κομμάτι του φάσματος της υπεριώδους, της ορατής και της υπέρυθρης ακτινοβολίας.
Με πιο απλά λόγια πρόκειται για μια ασθενή ακτινοβολία που δεν εντοπίζεται από το ανθρώπινο μάτι. Και για να κάνει ο Popp αυτό το φως «ορατό», κατασκεύασε μηχανήματα τόσο ευαίσθητα που μπορούν να ανιχνεύσουν (συγκριτικά) την φλόγα ενός κεριού από απόσταση 20 χιλιομέτρων! Ένα χρόνο αργότερα έγινε μία άλλη συνταρακτική ανακάλυψη, από τον κινέζο θεωρητικό φυσικό K. H. Li. Το φως που προέρχεται από τα κύτταρα έχει ιδιότητες Laser! Δεν είναι μία χαοτική, θερμική δηλαδή ακτινοβολία, αλλά είναι φως σταθερής φάσης (coherent), μία ιδιότητα που εξηγεί και την διάδοση του μέσα στους ζωικούς και φυτικούς ιστούς.
Στην πράξη η ανακάλυψη των βιοφωτονίων χρησιμεύει στον ουσιαστικό ποιοτικό έλεγχο των τροφίμων (τουλάχιστον στην Ιαπωνία) και στον εργαστηριακό έλεγχο καρκινικών ιστών. Και στις δυο περιπτώσεις το κλειδί για τον έλεγχο βρίσκεται στις διαφορές της εκπομπής του φωτός.
Ένα πεδίο φωτός
Πολύ πιθανόν λοιπόν η αύρα, αυτό το φωτεινό ενεργειακό «σώμα» που μας περιβάλλει και που με τόσες λεπτομέρειες περιγράφουν όσοι έχουν το χάρισμα να το βλέπουν, να είναι το αποτέλεσμα αυτής της ζωντανής ακτινοβολίας των βιοφωτονίων.
Γέφυρα ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη
Φτάνοντας στο τέλος
Είμαστε λοιπόν πηγές φωτός. Ο Popp για να το δει το φως αυτό χρειάστηκε όπως είπαμε, να κατασκευάσει μηχανήματα τόσο ευαίσθητα που να μπορούν να ανιχνεύσουν (συγκριτικά) την φλόγα ενός κεριού από απόσταση 20 χιλιομέτρων. Εμείς καλούμαστε να κατασκευάσουμε τα δικά μας «εσωτερικά μηχανήματα» για να το ανιχνεύσουμε. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο και ακολουθώντας την δική του εσωτερική ανάγκη για να το δει. Ζώντας όμως σε μια δυτική κοινωνία της λογικής, υποσυνείδητα δεν ανοιγόμαστε εύκολα απέναντι σε κάτι που δεν έχει «λογική εξήγηση». Ακόμα και όσοι ασχολούνται με πνευματικά θέματα, δεν μπορούν έτσι εύκολα να αφήσουν την λογική τους «απέξω». Προσωπικά ευχαριστώ τον F. A. Popp γιατί με τις γνώσεις του επάνω στην «Βιολογία του Φωτός» μου άνοιξε ένα παράθυρο ώστε να έχω την λογική μου σύμμαχο στο ταξίδι της πνευματικότητας.